گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ ورزش
کشور پس از پایان المپیک و پارالمپیک لندن با بحران جدیدی به نام «بی پولی»
روبرو شد؛ این موضوع در هفته های اخیر به مشکل اعظم ورزش تبدیل گردید و
بسیاری از برنامه های فدراسیون ها را تحت تاثیر خود قرار داد.
مشکلات مالی در نخستین گام، کمیته ملی
المپیک را وادار کرد تا در خصوص مربیان خارجی حاضر در ایران تصمیمات جدیدی
اتخاذ کند و با برخی از این مربیان قطع همکاری نماید.
به علاوه علی آبادی، رئیس کمیته ملی
المپیک نیز بارها از قرار نداشتن ورزش در لیست ارزی کشور ابراز نارضایتی
کرد تا در نهایت رایزنی های این کمیته با بانک مرکزی به نتیجه رسید و حقوق
مربیان در لیست 19 گانه بانک مرکزی قرار گرفت، اما آیا این موضوع راهکار
مناسبی برای حل مشکلات مالی ورزش کشور و همچنین تامین هزینه های زیاد
مربیان خارجی در کشور محسوب می شود؟
بهرام افشارزاده، دبیرکل کمیته ملی
المپیک در این خصوص گفت: با توجه به قرار گرفتن حقوق مربیان در لیست ارزی
بانک مرکزی، کمیته ملی المپیک از این پس دلار 2500 تومانی دریافت می کند،
اما این موضوع مشکل کمیته ملی المپیک را حل نمی کند.
وی در ادامه افزود: کمیته ملی المپیک تا
پیش از این دلار 1226 تومانی در اختیار داشت که افزایش آن به میزان دو
برابر، فشار را بر کمیته افزایش می دهد؛ همین امر موجب شد که ما به ناچار
با مربیانی که قراردادشان به پایان رسیده است، قطع همکاری کنیم.
دبیر کمیته ملی المپیک در پاسخ به این
سوال که آیا در آینده نیز از مربیان خارجی در تیم ها استفاده می شود، گفت:
فدراسیون هایی که بودجه کافی در اختیار دارند، می توانند با هزینه خود برای
استخدام مربیان خارجی اقدام کنند، اما اگر در مواقع ضروری ناچار به جذب
سرمربیان خارجی باشیم، قراردادهای کوتاه مدت با مربیان باتجربه امضا می
کنیم و تا زمانی که از مثمرثمر بودن آنها اطمینان نیابیم، قرارداد تا
طولانی مدت امضا نخواهیم کرد.
این اتفاقات در حالی صورت می گیرد که
متاسفانه در برخی از بخش های ورزشی کشور، هزینه های گزافی برای حضور
سرمربیان نه چندان توانمند صرف می شود، در حالی که در داخل کشور افراد
توانمند و باتجربه ای برای هدایت برخی از تیم ها وجود دارند.
اگر امروز تیم ملی والیبال از حضور
سرمربی سرشناسی مانند ولاسکو بهره می برد، باید گفت که این تیم سال ها با
حضور مربیان داخلی به نقطه اوج رسید و حضور چنین سرمربی قدرتمندی در راس
تیم لازم بود؛ این در حالی است که در برخی از تیم ها شاهدیم که فدراسیون ها
به دنبال مربیان درجه چندم خارجی می روند و با قراردادهای نجومی هزینه های
گزافی را بر کشور تحمیل می کنند.
این نکته را نباید از یاد برد که به
حضور مربیان خارجی در تیم ها نمی توان خرده گرفت و این موضوع در تمام دنیا
متداول است و در برخی از موارد نیز حضور آنها لازم و ضروری است، اما آنچه
باید مورد توجه قرار گیرد نحوه حضور آنها، قراردادها و تجربه آنهاست.
برای مثال ولاسکو اگر امروز قرارداد
سنگینی با فدراسیون ایران امضا کرده است، در مقابل این تیم تعهد کاری دارد و
تمام تجربه و توان خود را برای پیشرفت این تیم به کار می گیرد؛ همچنین
حضور یک دستیار ایرانی در کنار این سرمربی سبب افزایش سطح کیفی مربیان
داخلی می شود و می توان امیدوار بود که اگر امروز برای داشتن ولاسکو هزینه
کرده ایم در آینده می توانیم از وجود سرمربیان داخلی آموزش دیده در کنار
سرمربی آرژانتینی استفاده کنیم.
به علاوه برگزاری کلاس های آموزشی در
طول حضور این سرمربی در ایران سبب شده تا شرایط آموزش برای بسیاری از
مربیان داخلی فراهم شود که به تبع آن می توان شاهد رشد مربیان لیگ برتری در
سطح کشور نیز بود.
اما در مقابل متاسفانه شاهدیم که در این
شرایط ورزش، برخی از بخش ها قراردادهایی یک طرفه با برخی از سرمربیان خود
امضا می کنند که نه تنها هیچ سودی برای ورزش کشور ندارد، بلکه در پایان
آنها را دچار مشکل می کند.
از این دست قراردادها در فوتبال بسیار
رایج است، به طوری که در این سال ها می بینیم مربیان خارجی حاضر در فوتبال
با قراردادهای میلیاردی شرایط تیم ها یا فدراسیون را قبول نمی کنند؛ این در
حالی است که نه تنها در جهت آموزش مربیان داخلی گام بر نمی دارند، حتی
حاضر به استفاده از دستیاران داخلی نیز نیستند.
نکته دیگر اینجاست که برخی از مدیران
باشگاهی ما در زمان عقد قرارداد با سرمربیان خود، بدون توجه به سابقه و
عملکرد این افراد، قراردادهایی میلیاردی امضا می کنند که در پایان دچار
مشکل می شوند.
مثال عینی این موضوع، حال و روز این
روزهای پرسپولیسی است که با وجود هزینه های میلیاردی برای جذب بازیکن و
بستن قرارداد هشت میلیاردی با سرمربی پرتغالی خود، امروز سردرگم است و نمی
تواند عذر ژوزه را بخواهد.
رویانیان که در روز امضای قرارداد با
ژوزه با تمام شرط و شروط این سرمربی کنار آمده بود، امروز به دنبال راه
چاره ای است تا بدون پرداخت خسارت به این سرمربی، او را اخراج و از مربی
ایرانی استفاده کند.
مدیرعامل پرسپولیس به خوبی می داند که
اگر با این سرمربی به صورت توافقی خداحافظی نکند، ناچار است تمام مبلغ
قرارداد این پیرمرد پرتغالی را پرداخت کند که مطمئناً با موج تازه ای از
اعتراضات روبرو خواهد شد و باید پاسخگوی اسراف صورت گرفته در باشگاه خود
باشد، از طرف دیگر، ادامه حضور این سرمربی در این تیم با وجود نتایج
پرسپولیس در نیم فصل اول امکان پذیر نیست.
در حالی که یحیی گل محمدی به عنوان
سرمربی موقت پرسپولیس معرفی شده، رویانیان در حال برگزاری جلسات مکرر با
مانوئل است تا این قائله را ختم به خیر کند و با یک سرمربی ایرانی به نیم
فصل دوم لیگ برتر امیدوارکننده تر نگاه کند، اما نکته اینجاست که رویانیان
دیر به این نتیجه رسید که سرمربیان داخلی هم می توانند در حد خارجی ها عمل
کنند و لازم نیست هشت میلیارد از پول بیت المال را هزینه کرد.
نگاهی به عملکرد تیم ژوزه هشت میلیاردی
تا نیم فصل و مقایسه آن با عملکرد استیلی در فصل گذشته نشان می دهد که
مدیران ما بهتر است به جای هزینه های میلیاردی از پتانسیل های داخلی
استفاده کنند.
آقای رویانیان! بهتر نیست در این
روزهایی که ورزش ایران با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کند و بسیاری از
اردو ها و برنامه های فدراسیون ها تحت الشعاع این مشکلات قرار گرفته است،
کمی بیشتر برای بیت المال ارزش قائل باشید و به جای استفاده از سرمربیان
خارجی و پذیرفتن شروط آنها برای حضور دستیاران خارجی کمی هم به دنبال بها
دادن به مربیان داخلی باشید؟
آقای رویانیان! در این روزها که کمیته
ملی المپیک در پرداخت دستمزد مربیان خارجی دچار مشکل شده و ناچار به اخراج
آنها گردیده، بهتر نیست شما هم کمی همسو با ورزش حرکت کنید؟
آقای رویانیان! بهتر نیست زمان ثبت
قرارداد با سرمربیان خود کمی هم منافع ملی را در نظر بگیرید تا امروز برای
اخراج سرمربی خود به دنبال راه چاره نباشید؟
و اما جناب سردار! ممکن است برای ما
توضیح دهید که حضور ژوزه در فوتبال ایران چه تاثیری بر سطح کیفی این ورزش
داشت و دیگر اینکه آیا می توانید افرادی را که در کنار این سرمربی آموزش
دیده اند را معرفی کنید؟